Πρόστυχο Όνειρο

Πρόστυχο όνειρο η ελευθερία
Ίσα-ίσα σου σκαλίζει την ψυχή
Ο άνθρωπος ποτέ δεν την γνώρισε
Η αλήθεια του έμεινε μισή
                                                                                               
Κουρασμένα κορμιά
Πιασμένα σε δίχτυ
Τριγυρνούν σε πόλεις
Νεκρά δίχως πίστη

Δεν τρέχεις πολύ
Απλά η γη γυρίζει γρήγορα
Το χρόνο σκορπάς
Σε μια ζωή χωρίς αντίκρισμα
Βαδίζεις αργά
Κι η γη γυρίζει γρήγορα
Δεν ξέρει που πάς
Στα όνειρα σου περνάς τα σύνορα   

Τρέχεις αργά
Κι η γη γυρίζει
Τί κάνεις εδώ?
Σε μια ζωή χωρίς αντίκρισμα
Δεν τρέχεις πολύ
Απλά η γη γυρίζει γρήγορα
Στα όνειρα ζεις
Εκεί περνάς τα σύνορα                                                                                        

Χωρίς Ανάσα

Φεύγουν οι μέρες χαμένες
Πονάνε τρελά    
Λένε δεν είμαι βιώσιμος  
Οικονομικά          

Περνάνε χρόνια χαμένα   
Από κλεμμένη χαρά 
Μόνος στόχος η επιβίωση                                                              
Όνειρα κενά

Κι όλο βολοδέρνω
Σ' ατρόπους και στενά
Απ' τα μάτια μου κρυμμένος ο ήλιος
Ζωή σε καταχνιά
Κι 'όλο ψέματα ακούω
Όλα θα πάνε καλά
Από παχύδερμα που δεν βρίσκουν
Ποτέ την ανθρωπιά

Κάτι πρέπει να γίνει
Από κάτι να πιαστώ
Τα 'αχυρένια υπολείμματα
Να ξεφορτωθώ

Κάτι πρέπει να κάνω
Κάτι να σας πω
Σπόρο να φυτέψω στις καρδιές σας
Επαναστατικό

Πορνόγεροι

Πορνόγεροι μ’ άρρωστα μυαλά
Που κρατούν των ψυχών τα κλειδιά
Και λένε θα σ’ οδηγήσουν
Στου Παραδείσου τη ζεστή αγκαλιά

Πορνόγεροι ντυμένοι στα ράσα
Που περιμένουν μ’ αγωνία το μισθό
Αν όμως αυτός δεν τους φτάσει
Μη φοβού Μαριάμ, θα ξανασταυρώσουν τον Χριστό

Επικίνδυνοι Δρόμοι

Επικίνδυνοι δρόμοι                                             
Μεθυσμένα μυαλά
Ματωμένα τα χείλη
Παγωμένη καρδιά

Επικίνδυνοι φίλοι
Παραμύθια πολλά
Δηλητήρια ουσίες
Μάτια άδεια κενά

Φώτα και ήχοι
Της αλήθειας το ψέμα
Πρόστυχες σειρήνες
Σε ρουφάνε σε τέλμα 

Φώτα και ήχοι 
Της ζωής παραμύθι              
Ψεύτικες σειρήνες  
Σ' έχουν πνίξει

Επικίνδυνες μέρες  
Σάπιες εποχές     
Κι 'όλοι γύρω μας
Ζούνε μ' ενοχές

Επικίνδυνες σχέσεις
Βασισμένες στο ψέμα
Κι αγάπη μόνιμα
Πεταμένη στο ρέμα

Τι να μου πω;

Τι να μου πω αφού είμαι ξένος
Δεν βρίσω κάτι να μου πω
Τι να μου πω σπάω τον καθρέφτη
Δεν μπορώ ούτε να με δω

Έξω νυχτώνει και τ’ αστέρι
το δικό μου με πληγώνει
Έξω βραδιάζει και πώς να σβήσω
Του μυαλού μου το καζάνι που βράζει;

Έξω νυχτώνει κι η μορφή σου
Τώρα πάλι με στοιχειώνει
Έξω βραδιάζει κι ο τοίχος
Μεθυσμένος που κλαίω με κοιτάζει

Και τι να πω σ’ ένα φάντασμα
ακίνητο που μένει σκεφτικό;
Και τι να πω άλλη μια μέρα
Απ’ την ίδια αφετηρία ξεκινώ

Τι να μου πω;
Τι να μου πω;
Τι να μου πω;
Τι να μου πω;

Εσύ τι λες
στον καθρέφτη όταν κοιτιέσαι;
Πες μου τι λες
Ξέρω πως φταις

Ανακάλυψη

Το κτήνος βγήκε στην στεριά,
Με κοίταξε στα μάτια                        
Με την θωριά την όμορφη
Και με έκανε κομμάτια

Ξέχασα πως σ' αγαπώ,
Και σε εγκαταλείπω
Μονάχος μου θα τριγυρνώ
Και από κοντά σου λείπω
                                                                                                 
 Έλα θεά και πλάσε με,
Την ώρα που κρυώνω
Και διώξε όλους τους φόβους μου
Την ώρα αυτή που λιώνω

Χέρια νιώθω πως με τραβούν
Στην άβυσσο με σέρνουν                                                                                               
Αγάπη μου με ένα φιλί
Δείξ’ τους πως ανασταίνουν

Μικρός ήρωας

Ήσουν εκεί μικρό παιδί
μέσα στον πόλεμο μ’ όπλο την ψυχή
Απέναντί σου  κάποια στολή
Κι όλο το σύστημα σ’ έπνιγε μαζί.
Ήσουν εκεί μες το χαμό
Για λίγη ελευθερία να κάνεις πανικό

Μικρέ μου ήρωα σε θαυμάζω
τώρα από μάτια στρατό δεν τρομάζω

Και πάντα εκεί να σε θυμάμαι
Κι ακόμα εκεί όπου και αν πάμε
Την ίδια στιγμή να τραγουδάμε
Στο ίδιο κελί να περπατάμε
Ως τη στροφή που σε θυμάμαι
Ν’ αφήνεις εκεί την τελευταία πνοή
Κι ακόμα εκεί μ’ ένα καπέλο να γελάς σε θυμάμαι